Zakażenie szpitalne – zakażenie występujące podczas udzielania świadczeń zdrowotnych, jeśli choroba w czasie leczenia nie była w okresie wylęgania (np. zakażenia bakteryjne) lub jeśli choroba wystąpiła po leczeniu w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres wylęgania tej choroby (np. WZW typu B lub C). Zwykle uznaje się zakażenie za szpitalne, jeśli wystąpiło po 48 – 72 godzinach od udzielenia świadczenia zdrowotnego. Dla zakażeń o długim okresie wylęgania (WZW typu B lub C, HIV, gruźlica) traktuje się okres od 2 tygodni do wielu lat. Zakażeniu szpitalnemu mogą ulec zarówno pacjenci, jak i personel. Występuje w szpitalach oraz w innych placówkach medycznych ( np. przychodnie, zakłady rehabilitacji ) W niektórych przypadkach zakażenie szpitalne opisuje się trochę inaczej:

– Noworodki – za zakażenie szpitalne uznaje się zakażenie, które pojawiło się po upływie 48 godzin od porodu, a przed porodem u matki dziecka nie istniało .
– Zakażenie miejsca operowanego – (wcześniej nazywane zakażeniem rany operacyjnej) u pacjenta przed zabiegiem niezakażonego ,traktuje się zakażenie, które wystąpiło w ciągu 1 miesiąca od zabiegu, a jeśli pacjent ma wszczepione obce ciało (np. implant ), w przeciągu roku od zabiegu.
Rozróżniamy zakażenia :
–egzogenne – spowodowane przez drobnoustroje panujące w środowisku szpitalnym;

–endogenne – spowodowane przez swoją, naturalną florę pacjenta ( np. z powodu obniżonej odporności ).